Τα συστήματα θέρμανσης αποτελούν την βασική πηγή θέρμανσης ενός κτηρίου. Τα συστήματα αυτά μπορεί να είναι κεντρικά ή αυτόνομα. Το πιο διαδεδομένο σύστημα κεντρικής θέρμανσης στη χώρα μας χρησιμοποιεί θερμό νερό χαμηλών θερμοκρασιών. Στις εγκαταστάσεις αυτές χρησιμοποιείται ένας λέβητας ο οποίος θερμαίνει το νερό με την καύση καυσίμου (πετρελαίου ή φυσικού αερίου). Ο λέβητας είναι από χυτοσίδηρο ή χαλύβδινος, χρησιμοποιεί υγρά, στερεά ή αέρια καύσιμα και λειτουργεί σε ένα εύρος πίεσης αναλόγως την σχεδίασή του.
Μια εγκατάσταση κεντρικής θέρμανσης θεωρείται επιτυχημένη όταν θερμαίνει σωστά και όσο πρέπει, καθώς επίσης εφόσον λειτουργεί οικονομικά και με ασφάλεια.
Προκειμένου να επιτευχθούν αυτά απαιτείται σωστή μελέτη που να περιλαμβάνει:
Τα τεχνικά χαρακτηριστικά και μεγέθη του εξοπλισμού,
ακριβή υπολογισμό των θερμικών απαιτήσεων,
καλό σχεδιασμό των δικτύων διανομής,
σωστή διάταξη του εξοπλισμού του συστήματος, καθώς και
τη λειτουργική σύνδεση και ρύθμιση των διαφόρων στοιχείων.
Η επιλογή της ισχύος του λέβητα αποτελεί πρώτη προτεραιότητα και στηρίζεται στον υπολογισμό των βασικών κλιματικών και γεωγραφικών παραμέτρων, και των θερμικών απωλειών του κτιρίου.
Με λίγα λόγια, με μικρές ή μεγάλες επεμβάσεις στα ήδή υπάρχοντα συστήματα ή ακόμα και με αντικατάστασή τους από συστήματα νέας γενιάς, σωστά διαστασιολογημένα από μελετητή μηχανικό, επιδιώκεται η ύπαρξη θερμικής άνεσης σε ένα κτήριο, με χαμηλή ενεργειακή κατανάλωση.
Τα τεχνικά χαρακτηριστικά και μεγέθη του εξοπλισμού, 
