Μέτρα πολιτικής

Με βάση τη λογική της ανάπτυξης μιας βιώσιμης πόλης, οι φορείς που είναι αρμόδιοι για το σχεδιασμό των πόλεων και τη λήψη των σχετικών αποφάσεων πρέπει εκτός από την προσπάθεια ανεύρεσης λύσεων στα υπάρχοντα συγκοινωνιακά προβλήματα, να προβλέπουν και τις μελλοντικές συγκοινωνιακές ανάγκες λαμβάνοντας υπόψη τα ακόλουθα δεδομένα:

• Υπάρχουσα πολεοδομική, οικονομική και συγκοινωνιακή υποδομή

• Γνώση των επικρατέστερων ζευγών προέλευσης-προορισμού και συσχέτιση τους με τους αντίστοιχους χρήστες

• Καταμερισμός των μετακινήσεων και της κινητικής συμπεριφοράς

Επίσης, σημαντικό ρόλο στα μέτρα που θα ληφθούν παίζει και η εκάστοτε πολιτική για τις χρήσεις της γης. Συγκεκριμένα, οι χρήσεις γης που προβλέπονται για συγκεκριμένες περιοχές πρέπει να αποφασίζονται με βάση τις συγκοινωνιακές ανάγκες που αυτές θα δημιουργήσουν, τις υπάρχουσες συγκοινωνιακές υποδομές καθώς και τη δυνατότητα δημιουργίας νέων υποδομών.

Τα βασικότερα μέτρα που μπορούν να ληφθούν σχετικά με τη συγκοινωνιακή πολιτική είναι τα εξής:

• Δημιουργία ευνοϊκού πλαισίου για την εισαγωγή των βιοκαυσίμων και άλλων καινοτόμων τεχνολογιών στην αγορά των οδικών μεταφορών.

• Αποκατάσταση ισορροπίας μεταξύ προσφοράς και ζήτησης μεταφορικού έργου.

• Μεταφορά χρηστών ιδιωτικών αυτοκίνητων προς τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ) μέσω υιοθέτησης ευνοϊκής τιμολογιακής πολιτικής.

• Κοστολόγηση της οδικής υποδομής και εφαρμογή αυτόματης χρέωσης του χρήστη.

• Έλεγχος πρόσβασης σε συγκεκριμένα σημεία των πόλεων.

• Ενθάρρυνση πρωτοβουλιών για τη μεταφορά επιβατών προς την ίδια κατεύθυνση με τη χρήση ενός ιδιωτικού αυτοκινήτου (car pooling), όπως και για τη χρήση κοινόχρηστων αυτοκινήτων από ομάδες χρηστών που έχουν κοινό προορισμό (car sharing).

• Εφαρμογή κινήτρων για τη χρήση ποδηλάτου για αποστάσεις μικρότερες των 5 χλμ.