ΧΤΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Παρεμβάσεις στα Συστήματα Κλιματισμού

Για κάθε παρέμβαση που προτείνεται υπάρχει και μια συγκεκριμένη μεθοδολογία εφαρμογής που ορίζεται από τον εκάστοτε μελετητή μηχανικό, σύμφωνα και με τον κατασκευαστή, και υλοποιείται από τον εγκαταστάτη. Δυστυχώς σε αυτό το σημείο δεν μπορεί να αναλυθεί η ορθή εφαρμογή κάθε παρέμβασης διότι για κάθε μελέτη εγκατάστασης νέου συστήματος Κλιματισμού γίνεται διαφορετική εφαρμογή. Σε γενικές γραμμές όμως, οι οδηγίες μελέτης και εφαρμογής των συστημάτων Κλιματισμού, σύμφωνα με την Τ.Ο.Τ.Ε.Ε. 2423/86 (κεφάλαια 500 και 600) και τον οδηγό Εξοικονόμησης Ενέργειας στα Συστήματα HVAC του ΚΑΠΕ, είναι:

ΜΕΛΕΤΗ – ΕΠΙΛΟΓΗ

Βασικές απαιτήσεις συστήματος

Το σύστημα κλιματισμού πρέπει να καλύπτει τις ημερήσιες και ετήσιες διακυμάνσεις τόσο των εξωτερικών φορτίων όπως είναι η θερμοκρασία, υγρασία, ανεμόπτωση και ηλιακή ακτινοβολία, όσο και των εσωτερικών φορτίων όπως είναι η ανθρώπινη παρουσία, τα μηχανήματα, τα φώτα και οι παντός τύπου συσκευές. Επίσης πρέπει να λαμβάνονται υπόψη και οι εσωτερικές συνθήκες άνεσης οι οποίες είναι:

Η θερμοκρασία αέρα

Η σχετική υγρασία

Ποιότητα του αέρα

Ταχύτητα του αέρα

Η ποσότητα νωπού αέρα

Η επιτρεπόμενη στάθμη θορύβου

Φορτία αερισμού

Τα φορτία αυτά αφορούν την ποσότητα του νωπού αέρα που εισέρχεται με το μηχανικό σύστημα αερισμού ή και μέσω διείσδυσης από τις χαραμάδες. Τα φορτία αερισμού συνήθως είναι σημαντικά και θα πρέπει να περιορίζονται στις απαραίτητες ποσότητες που απαιτούνται από τις εκάστοτε ανάγκες με βάση τους διεθνώς αποδεκτούς κανόνες και προδιαγραφές. Θα πρέπει δε να λαμβάνεται μέριμνα για την αποφυγή του φαινομένου του άρρωστου κτηρίου (υπερβολικά αεροστεγανά κτήρια). Σύμφωνα με τον οδηγό Εξοικονόμησης Ενέργειας στα Συστήματα HVAC του ΚΑΠΕ, κατά τη φάση του σχεδιασμού των συστημάτων αυτών, πέρα από την όποια επιλογή εξοπλισμού που έχει γίνει, ή πρόκειται να γίνει, ο διαρκής έλεγχος ενός συστήματος κλιματισμού είναι κρίσιμος για την βέλτιστη λειτουργία του. Το ζήτημα του ελέγχου των συστημάτων αυτών οδηγεί στην έννοια του χωρισμού των κτηρίων σε θερμικές ζώνες. Κατά τον σχεδιασμό, μία θερμική ζώνη ορίζεται ως η περιοχή του κτηρίου που απαιτεί χωριστό έλεγχο, ώστε να επιτευχθεί η θερμική άνεση της συγκεκριμένης περιοχής. Διακρίνεται δε από ομοιόμορφη χρονικά και ποιοτικά ενεργειακή συμπεριφορά και αντιμετωπίζεται ενιαία. Προκειμένου να επιτυγχάνεται η επιθυμητή θερμική άνεση, κάθε χώρος πρέπει να ελέγχεται με τη δική του διακριτή διάταξη έλεγχου. Αυτό σημαίνει ότι το σύστημα ελέγχου κλίματος πρέπει να σχεδιάζεται έτσι ώστε να μπορεί να ικανοποιήσει διαφορετικές θερμικές ζώνες. Τα δύο βασικά στοιχεία που πρέπει να εξετάζονται κατά την κατάστρωση των θερμικών ζωνών είναι:

Η διαφορετική έκθεση των περιοχών του κτηρίου στην ηλιακή ακτινοβολία (π.χ. η βόρεια πρόσοψη έναντι της ανατολικής)

Τα διαφορετικά προγράμματα λειτουργίας και απαιτήσεων φορτίου (π.χ. η περιστασιακά χρησιμοποιούμενη αίθουσα συνελεύσεων ή εστιατορίου έναντι του επί μονίμου βάσεως κατειλημμένου διαμερίσματος γραφείων)

Σημειώνεται ότι οι θερμικές ζώνες πρέπει να καταστρώνονται πολύ νωρίς στη διαδικασία σχεδιασμού των συστημάτων κλιματισμού. Κατ’ αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται:

Οι χώροι που έχουν ασύμβατες μεταξύ τους απαιτήσεις υπάγονται σε διαφορετικές ζώνες

Ο έλεγχος καθίσταται απλούστερος και αποδοτικότερος

Η κατανάλωση ενέργειας μπορεί να μειωθεί ακόμα περισσότερο με τη βοήθεια ενός κεντρικού συστήματος αυτομάτου ελέγχου, που να διαχειρίζεται αυτόνομα τη θερμοκρασία του μέσου μεταφοράς της θερμότητας με το οποίο τροφοδοτείται η κάθε ζώνης

Το κλείσιμο ολόκληρων ζωνών, όταν δεν είναι κατειλημμένες, ενώ το υπόλοιπο δίκτυο μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί κανονικά

Ο χωρισμός των κτηρίων σε θερμικές ζώνες βοηθά και στην επιλογή του συστήματος που θα χρησιμοποιηθεί για τον κλιματισμό τους. Τα ενεργά συστήματα κλιματισμού μπορούν να σχεδιαστούν για να κλιματίζουν ένα ενιαίο χώρο (ή μέρος ενός χώρου) από μια θέση έμμεσα ή άμεσα παρακείμενη στον εν λόγω χώρο. Ένα τέτοιο σύστημα είναι γνωστό ως τοπικό σύστημα. Άλλα συστήματα κλιματισμού σχεδιάζονται για να κλιματίζουν τους διάφορους χώρους από μια βασική, κεντρική, θέση. Ένα τέτοιο σύστημα, που αναγνωρίζεται εύκολα από τις συνιστώσες του που απαιτούνται για τη διανομή της ενέργειας κλιματισμού στα όρια των χώρων, είναι γνωστό ως κεντρικό ή συγκεντρωμένο σύστημα.

Δίκτυα διανομής αέρα

Μέθοδοι υπολογισμού αεραγωγών

Ο υπολογισμός των αεραγωγών, σε συνδυασμό με την πτώση πίεσης και την δημιουργία θορύβου γίνεται με μία από τις παρακάτω μεθόδους (Τ.Ο.Τ.Ε.Ε. 2423/86 σελ. 130):

σταθερής ταχύτητας

μείωσης της ταχύτητας

σταθερής πτώση πίεσης

ανάκτησης της στατικής πίεσης

Οι παραπάνω μέθοδοι δίνουν διαφορετικούς βαθμούς ακρίβειας και οικονομικότητας, παράμετροι οι οποίες θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη για την σωστή επιλογή ανάλογα με την εφαρμογή (γραφεία, εμπορικά καταστήματα, νοσοκομεία κλπ.).

Σχεδιασμός δικτύων αεραγωγών

Η μελέτη για τον σχεδιασμό των αεραγωγών προϋποθέτει ((Τ.Ο.Τ.Ε.Ε. 2423/86 σελ. 133, 134):

Την επιλογή του κατάλληλου συστήματος κλιματισμού

Τον υπολογισμό των θερμικών και ψυκτικών φορτίων

Τον υπολογισμό των απαραίτητων ποσοτήτων νωπού αέρα

Η σχεδίαση των αεραγωγών απαιτεί κάθε φορά διαφορετική αντιμετώπιση. Γενικά όμως, πρέπει να λαμβάνονται υπόψη:

Οι λειτουργικές απαιτήσεις του συστήματος κλιματισμού

Οι αρχιτεκτονικές και στατικές απαιτήσεις του κτηρίου, καθώς και οι περιορισμοί του (διαθέσιμος χώρος για την εγκατάσταση κτλ)

Οι απαιτήσεις των υπόλοιπων Η/Μ εγκαταστάσεων

Η απλοποίηση των εργασιών και η επίτευξη της ισορροπίας μεταξύ βέλτιστου αρχικού κόστους εγκατάστασης και λειτουργίας

Οι απαιτούμενες προβλέψεις και προσβάσεις τόσο για την διαδικασία ελέγχου και ρύθμισης, όσο και για την καλή λειτουργία και συντήρηση

Τους ισχύοντες κανονισμούς και διατάξεις για την πυρασφάλεια

Τις οδηγίες κατασκευής και εγκατάστασης αεραγωγών

Την επιτρεπόμενη στάθμη θορύβου

Δίκτυα σωληνώσεων

Η επιλογή του κατάλληλου υλικού σωληνώσεων εξαρτάται από ((Τ.Ο.Τ.Ε.Ε. 2423/86 σελ. 134):

Τις πιέσεις και συνθήκες λειτουργίας κάθε εγκατάστασης

Την αποφυγή ηλεκτρολυτικής διάβρωσης

Την οικονομικότητα της εγκατάστασης

Δεδομένα υπολογισμού σωληνώσεων

Για τον υπολογισμό των σωληνώσεων, πρέπει απαραιτήτως να λαμβάνονται υπόψη:

Οι μέγιστες επιτρεπόμενες ταχύτητες του νερού, ή άλλου ρευστού μεταφοράς θερμότητας

Η μέγιστη πτώση πίεσης του δικτύου παροχής νερού, ή του άλλου ρευστού μεταφοράς θερμότητας

Σχεδιασμός δικτύου σωληνώσεων

Η μελέτη για τον σχεδιασμό των σωληνώσεων πρέπει να λαμβάνει υπόψη ((Τ.Ο.Τ.Ε.Ε. 2423/86 σελ. 136):

Τη στατικότητα του κτηρίου

Την πρόβλεψη για τον εξαερισμό των υψηλών σημείων του δικτύου

Την πρόβλεψη για τον καθαρισμό του δικτύου κατά την αρχική πλήρωση αλλά και κατά την κανονική λειτουργία

Την επίτευξη της ισορροπίας μεταξύ βέλτιστου αρχικού κόστους εγκατάστασης και λειτουργίας

Την πρόβλεψη και πρόσβαση τόσο για την διαδικασία ελέγχου και ρύθμισης, όσο και για την καλή λειτουργία και συντήρηση

Ανεμιστήρες

Η επιλογή του τύπου του ανεμιστήρα, δηλαδή αν θα είναι αξονικός, φυγοκεντρικός με πτερύγια κεκλιμένα προς κάποια κατεύθυνση, κτλ, εξαρτάται από την κάθε εγκατάσταση και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ανεμιστήρα ώστε να επιτευχθεί ο βέλτιστος συνδυασμός.

Οι φυγοκεντρικοί ανεμιστήρες είναι κατάλληλοι για εγκαταστάσεις κλιματισμού που απαιτείται χαμηλή στάθμη θορύβου, ενώ οι αξονικοί ανεμιστήρες χρησιμοποιούνται κυρίως σε βιομηχανικές εγκαταστάσεις. (Τ.Ο.Τ.Ε.Ε. 2423/86 σελ. 137)

Γενικός κανόνας αποτελεί ο προσδιορισμός και η επιλογή του κατάλληλου και οικονομικότερου από άποψη λειτουργίας ανεμιστήρα υπό τις συνήθεις συνθήκες λειτουργίας της εγκατάστασης.

Επιλογή μεγέθους ανεμιστήρα

Γενικά κατά την διαδικασία επιλογής μεγέθους ανεμιστήρα, ποτέ δεν προκύπτει μόνο μια λύση. Συνήθως υπάρχουν τουλάχιστον δύο μεγέθη ανεμιστήρων που καλύπτουν τις βασικές απαιτήσεις (παροχή και στατική πίεση), αλλά έχουν διαφορετικούς βαθμούς απόδοσης και απορροφώμενης ισχύος. Για την τελική επιλογή του μεγέθους του ανεμιστήρα θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το τεχνικό αλλά και οικονομικό μέρος και τελικά να επιτευχθεί η ισορροπία μεταξύ αρχικού κόστους και λειτουργίας (Τ.Ο.Τ.Ε.Ε. 2423/86 σελ. 138). Επίσης θα πρέπει να λαμβάνεται μέριμνα για την προσαρμογή των ανεμιστήρων στα μερικά φορτία όπως με την εγκατάσταση πολυβάθμιων ανεμιστήρων, inverter κλπ.

Κλιματιστικές μονάδες

Επιλογή τύπου κλιματιστικής μονάδας

Η επιλογή του βασικού τύπου και της συγκρότησης μιας κεντρικής κλιματιστικής μονάδας εξαρτάται από τη μελέτη, δηλαδή το προβλεπόμενο σύστημα κλιματισμού και η επιλογή των δευτερευόντων χαρακτηριστικών εξαρτάται από το διαθέσιμο για την εγκατάσταση χώρο και τη διαμόρφωση του δικτύου αεραγωγών (Τ.Ο.Τ.Ε.Ε. 2423/86 σελ. 140).

Επιλογή μεγέθους

Η επιλογή του μεγέθους της κεντρικής κλιματιστικής μονάδας περιλαμβάνει (Τ.Ο.Τ.Ε.Ε. 2423/86 σελ. 140):

Την επιλογή του μεγέθους της μονάδας

Την επιλογή του μεγέθους του στοιχείου

Την εγκατάσταση εναλλακτών θερμότητας για την αξιοποίηση της απορριπτόμενης θερμότητας

Συγκροτήματα παραγωγής θερμού και ψυχρού νερού

Η επιλογή της πηγής θέρμανσης και ψύξης μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις στην αποδοτικότητα των συστημάτων κλιματισμού. Η κατάλληλη επιλογή του συστήματος, ο επιδέξιος σχεδιασμός, η σωστή εγκατάσταση και οι κατάλληλες πρακτικές λειτουργίας και συντήρησης κατέχουν σημαντικό ρόλο στην αποδοτικότητα του συστήματος ως σύνολο.

Η επιλογή του τύπου του συγκροτήματος παραγωγής θερμού και ψυχρού νερού εξαρτάται από τις απαιτήσεις που υπάρχουν για κάθε εγκατάσταση και την ιδιαιτερότητα του κάθε λέβητα, ψύκτη ή αντλίας θερμότητας ώστε να εγκαθίσταται ένα σύστημα κλιματισμού όσο το δυνατό πιο οικονομικό αλλά να ανταποκρίνεται στα τεχνικά χαρακτηριστικά της μελέτης.

Για τους ψύκτες και τις αντλίες θερμότητας γενικά ισχύει:

Επιλογή ψύκτη ή αντλίας θερμότητας με τον μέγιστο δυνατό βαθμό απόδοσης σε πλήρη και μερικά φορτία

Αξιοποίηση υδάτων ή γης ως δεξαμενές απόρριψης θερμότητας εφόσον αυτό το επιτρέπουν οι συνθήκες (σχετική υγρασία, εγγύτητα στη θάλασσα, ποτάμια ή λίμνες κλπ) με την εφαρμογή υδρόψυκτων ή γεωθερμικών συστημάτων

Εφαρμογή ανάκτησης θερμότητας για την παραγωγή ζεστού νερού χρήσης

Ανάλογα με την απαιτούμενη ισχύ της εγκατάστασης χρησιμοποιούνται διαφορετικού τύπου ψύκτες ή αντλίες θερμότητας.

Οι ψύκτες νερού με απορρόφηση, οι οποίοι χρησιμοποιούνται και για θέρμανση χώρων, χρησιμοποιούνται συνήθως σε μεγάλες εγκαταστάσεις και κυρίως:

Όταν υπάρχει φθηνή πηγή καυσίμου, π.χ. φυσικό αέριο κτλ και υψηλό κόστος ηλεκτρικής ενέργειας

Όταν υπάρχει εγκατάσταση παραγωγής νερού υψηλών θερμοκρασιών, ατμού που υπολειτουργεί τους θερινούς μήνες ή όπου υπάρχει απορριπτόμενη θερμότητα (π.χ. Συμπαραγωγή Ηλεκτρισμού και Θερμότητας)

Όταν δεν υπάρχει δυνατότητα να αυξηθεί η ηλεκτρική ισχύς σε μεγάλες εγκαταστάσεις ή όταν υπάρχουν προβλήματα με το δίκτυο ηλεκτροδότησης (π.χ. νησιά)

Όταν υπάρχει πρόβλημα θορύβου και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί άλλου τύπου ψύκτης

Σε συνδυασμό με Θερμικά Ηλιακά Συστήματα (Ηλιακός Κλιματισμός)

Για τους λέβητες/καυστήρες γενικά ισχύει:

Επιλογή λέβητα με τον μέγιστο δυνατό βαθμό απόδοσης, λ.χ. λέβητες συμπύκνωσης

Προσαρμογή σε και μερικά φορτία με την εφαρμογή κατάλληλων αυτοματισμών ή συσκευών όπως πολυβάθμιοι ή ηλεκτρονικά ελεγχόμενοι καυστήρες

Επιλογή ξεχωριστών συστημάτων για την θέρμανση των χώρων και για την παραγωγή ζεστού νερού χρήσης

Αξιοποίηση Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας όπως ηλιοθερμικά συστήματα

Η κύρια παράμετρος της ενεργειακής αποδοτικότητας των συστημάτων θέρμανσης και ψύξης είναι ο βαθμός απόδοσής τους. Ο βαθμός απόδοσης υπονοεί συνήθως την αποδοτικότητα σε πλήρες φορτίο (αιχμή). Κατά τη διάρκεια ενός έτους, όμως, ο εξοπλισμός ψύξης και θέρμανσης λειτουργεί συχνότερα σε συνθήκες μερικού φορτίου, έτσι ώστε η μέγιστη αποδοτικότητα να είναι παραπλανητική ως μονάδα μέτρησης. Για το λόγο αυτό πρέπει να ελέγχεται και η αποδοτικότητα των συστημάτων υπό λειτουργία μερικού φορτίου και μάλιστα σε συνθήκες συνήθους λειτουργίας. Σήμερα όλοι οι κατασκευαστές αντιστοίχων συσκευών είναι πιστοποιημένοι και σε αποδόσεις μερικού φορτίου.

Στον πίνακα 1 συνοψίζονται οι συνήθως καθοριζόμενες μονάδες μέτρησης της αποδοτικότητας του εξοπλισμού και παρουσιάζονται οι χαρακτηριστικές αποδοτικότητες των πηγών θέρμανσης και ψύξης, καθώς και τάξεις μεγέθους του συντελεστή απόδοσης, όπως εξάγονται από τα πρότυπα 90.1 της ASHRAE.

Πίνακας 1. Μονάδες μέτρησης της ενεργειακής αποδοτικότητας των συστημάτων HVAC

ΔΕΙΚΤΗΣ	ΕΝΝΟΙΑ	ΟΡΙΣΜΟΣ
AFUE	Απόδοση Ετήσιας Εκμετάλλευσης Καυσίμου	Ετήσια παραγόμενη ενέργεια του εξοπλισμού, διαιρεμένη με την ετήσια καταναλισκόμενη ενέργεια (σε συμβατές μονάδες και συμπεριλαμβανομένων όλων των απωλειών)
COP	Συντελεστής Απόδοσης	Παραγόμενο θερμικό ή ψυκτικό φορτίο του εξοπλισμού διαιρεμένο με την κατανάλωση ενέργειας (σε συμβατές μονάδες)
E	Θερμική Απόδοση	Η παραγωγή του εξοπλισμού διαιρεμένη με την κατανάλωση ενέργειας (σε συμβατές μονάδες)
EER	Λόγος Ενεργειακής Απόδοσης	Ψυκτική δυναμικότητα του εξοπλισμού σε BTU/h διαιρεμένη με την κατανάλωση ενέργειας σε WATTS (EER=COPx3.41)
HSPF	Συντελεστής Απόδοσης Εποχικής Θέρμανσης	Συνολικά παραγόμενο θερμικό φορτίο από μία αντλία θερμότητας κατά την περίοδο κανονικής λειτουργίας της (σε BTU) διαιρεμένη με τη συνολική κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος κατά την ίδια περίοδο (σε Wh)
IPLV	Ολοκληρωμένη Τιμή Μερικού Φορτίου	Αριθμητική τιμή που εκφράζει την απόδοση σε μερικό φορτίο του εξοπλισμού κλιματισμού (βασισμένη στον EER ή τον COP) σταθμισμένη με τη λειτουργία σε διάφορα μερικά φορτία
SEER	Λόγος Εποχικής Ενεργειακής Απόδοσης	Συνολικά παραγόμενο ψυκτικό φορτίο από τον εξοπλισμό κλιματισμού κατά την περίοδο κανονικής λειτουργίας του (σε BTU) διαιρεμένη με τη συνολική κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος κατά την ίδια περίοδο (σε Wh)

Πύργοι Ψύξης

Η επιλογή του μεγέθους ενός πύργου ψύξης θα πρέπει να συνδυάζεται με τον αντίστοιχο υδρόψυκτο ψύκτη, να είναι η πιο οικονομική για όλο το σύστημα και να λαμβάνονται υπόψη οι επικρατούσες συνθήκες θερμοκρασία αέρα και σχετικής υγρασίας.

Χαρακτηριστικά συστημάτων κλιματισμού

Στον πίνακα 2 συνοψίζονται τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των διαφορετικών τύπων συστημάτων κλιματισμού και στον πίνακα 3 δίνονται, για λόγους σύγκρισης, κάποιες ενδεικτικές δαπάνες που απαιτούνται για την αγορά και τη λειτουργία τους (τιμές Μεγάλης Βρετανίας). Αυτές αντιπροσωπεύουν τις πολύ γενικευμένες δαπάνες για σχετικά σύγχρονες, καλά ελεγχόμενες, μεσαίες έως μεγάλες εγκαταστάσεις γραφείων, ενώ τα ανάλογα ποσά για άλλες, πιο εξειδικευμένες εγκαταστάσεις μπορούν να διαφέρουν πολύ από τους αριθμούς που παρουσιάζονται. Υπάρχουν τεχνικές που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στα αρχικά στάδια του σχεδιασμού ενός συστήματος για να υπολογισθούν οι δαπάνες κλιματισμού. Έχοντας καθορίσει τις σχετικές κύριες και λειτουργικές δαπάνες του συστήματος, στην συνέχεια πρέπει να καθοριστεί εάν αυτές είναι κοντά στις χαμηλότερες εμπορικές τιμές.

Πίνακας 2. Χαρακτηριστικά των συστημάτων κλιματισμού

Συστήματα				Απαιτούμενος Χώρος				Συντήρηση
Συστήματα	Επίπεδο Ελέγχου	Φιλτράρισμα	Επίπεδο Θορύβου	Δωμάτιο Εγκαταστάσεων	Γραφείων	Αγωγών	Έλεγχος Υγρασίας	Τοπική ή Κεντρική	Βαθμός Εμπειρίας	Μικτή Λειτουργία	Διανομή Αέρα
Συγκεντρωμένα
Εξαερισμός και Θέρμανση - Όχι Κλιματισμός	Καλό	Καλό	Χαμηλό	Μεγάλος	Μικρός	Μεγάλος	Ουδείς	Κεντρική	Μέτριος	Ναι	Πολύ Καλή
Σταθερού Όγκου (Μονοζωνικά)	Πολύ Καλό	Καλό	Χαμηλό	Μεγάλος	Ουδείς	Μεγάλος	Πολύ Καλός	Κεντρική	Υψηλός	Ναι	Πολύ Καλή
Μεταβλητού Όγκου Αέρα (VAV)	Πολύ-πλοκο	Καλό	Χαμηλό	Μεγάλος	Ουδείς	Μεγάλος	Καλός	Και τα Δύο	Υψηλός	Ναι	Πολύ Καλή
Διπλού Αγωγού	Καλό	Καλό	Χαμηλό	Μεγάλος	Ουδείς	Πολύ Μεγάλος	Καλός	Και τα Δύο	Υψηλός	Ναι	Καλή
Μερικώς Συγκεντρωμένα Αέρα/Νερού
Συγκεντρωμένου Αέρα με Αναθέρμανση	Καλό	Καλό	Χαμηλό	Μεγάλος	Ουδείς	Μεγάλος	Καλός	Και τα Δύο	Υψηλός	Ναι	Καλή
Μονάδες Επαγωγής	Πτωχό	Πτωχό	Πιθανώς Υψηλό	Μικρός	Ουδείς ή Μέτριος	Μέτριος	Περιορι-σμένος	Και τα Δύο	Υψηλός	Ναι	Πτωχή
Μονάδες Fan Coil	Καλό	Πτωχό	Πιθανώς Υψηλό	Μικρός	Ουδείς ή Μέτριος	Μέτριος	Περιορι-σμένος	Και τα Δύο	Υψηλός	Ναι	Μέτρια ως Καλή
Μοναδιαία Αντλία Θερμότητας	Καλό	Πτωχό	Πιθανώς Υψηλό	Μικρός	Μέτριος	Μικρός	Ουδείς	Και τα Δύο	Υψηλός	Ναι	Πτωχή
Τοπικά
Θέρμανση και τοπικός Εξαερισμός-Όχι Κλιματισμός	Πιθανώς Καλό	Πιθανώς Καλό	Πιθανώς Υψηλό	Ουδείς	Μικρός	Ουδείς ή Μικρός	Ουδείς	Τοπικός	Χαμηλός	Ναι	Πιθανώς Καλή
Διαμέσω του Τοίχου Μονάδες	Μόνο Τοπικά	Πτωχό	Υψηλό	Ουδείς	Μέτριος	Ουδείς	Ουδείς	Τοπικός	Υψηλός	Ναι	Πτωχή
Διασπασμένα Συστήματα	Μόνο Τοπικά	Πτωχό	Υψηλό	Μικρός	Ουδείς ή Μέτριος	Ουδείς	Ουδείς	Τοπικός	Υψηλός	Ναι	Πτωχή
Μεμονωμένες Αντιστρεπτές Αντλίες Θερμότητας	Μόνο Τοπικά	Πτωχό	Υψηλό	Μικρός	Μέτριος	Ουδείς	Ουδείς	Και τα Δύο	Υψηλός	Ναι	Πτωχή
Μεταβλητού Όγκου Ψυκτικού Μέσου	Καλό	Πτωχό	Πιθανώς Υψηλό	Μικρός	Ουδείς ή Μέτριος	Ουδείς	Ουδείς	Και τα Δύο	Υψηλός	Ναι	Μέτρια

Σ.Σ.: Τα συστήματα μόνο εξαερισμού και θέρμανσης παρατίθενται για σύγκριση με τα συστήματα κλιματισμού.

Πίνακας 3. Δαπάνες των συστημάτων κλιματισμού

Συστήματα	ΚΟΣΤΟΣ			Εκπομπές CO2
	Επένδυσης £/m2	Ενέργειας £/m2/έτος	Συντήρησης	kg/m2/έτος
Συγκεντρωμένα
Εξαερισμός και Θέρμανση - Όχι Κλιματισμός	100	1.9	Μέτριο	30
Σταθερού Όγκου (Μονοζωνικά)	160	3.0	Μέτριο	50
Μεταβλητού Όγκου Αέρα (VAV)	180	2.4*	Μέτριο έως Υψηλό	40*
Διπλού Αγωγού	210	3.4	Μέτριο	55
Μερικώς Συγκεντρωμένα Αέρα/Νερού
Συγκεντρωμένου Αέρα με Αναθέρμανση	200	3.1	Μέτριο έως Υψηλό	50
Μονάδες Επαγωγής	160	3.2	Υψηλό	50
Μονάδες Fan Coil	170	3.2	Υψηλό	50
Μοναδιαία Αντλία Θερμότητας	130	3.2	Μέτριο έως Υψηλό	55
Τοπικά
Θέρμανση και τοπικός Εξαερισμός - Όχι Κλιματισμός	90	1.1	Χαμηλό	17
Διαμέσω του Τοίχου Μονάδες	70**	3.5	Χαμηλό	75
Διασπασμένα Συστήματα	85**	3.5	Μέτριο έως Υψηλό	75
Μεμονωμένες Αντιστρεπτές Αντλίες Θερμότητας	110	3.0	Μέτριο έως Υψηλό	55
Μεταβλητού Όγκου Ψυκτικού Μέσου	130	2.8	Μέτριο έως Υψηλό	50

* = Σύστημα που έχει τροφοδοτηθεί με ανεμιστήρα μεταβλητής ταχύτητας

** = Αφαιρουμένης της διακριτής παροχής θερμότητας

Οι δύο ανωτέρω πίνακες ελήφθησαν από τον οδηγό: “Selecting Αir-conditioning Systems”, που έχει εκδοθεί στα πλαίσια του προγράμματος Best Practice του Energy Efficiency Office της Μεγάλης Βρετανίας. Τα παραδείγματα αυτά είναι μόνο ενδεικτικά και, πριν γίνουν σωστές συγκρίσεις, θα πρέπει να γίνονται ακριβείς υπολογισμοί. Οι αριθμοί και η κατάταξη των συστημάτων μπορούν να επηρεασθούν από τη χρήση του κτηρίου και το σχεδιασμό του επιλεγμένου συστήματος. Το κόστος κεφαλαίου δε συμπεριλαμβάνει τις εργασίες στο κτήριο που θα πρέπει να γίνουν, ούτε τα συστήματα κεντρικής διαχείρισης. Τα συστήματα μόνο εξαερισμού και μόνο θέρμανσης παρατίθενται για σύγκριση με τα συστήματα κλιματισμού, οι δε επιφάνειες που αναφέρονται στον πίνακα 3 αφορούν τη συνολική έκταση του κτηρίου όπως μετράται στο εσωτερικό του κτηριακού κελύφους, δηλαδή την καθαρή επιφάνεια ορόφου, όπως αλλιώς ονομάζεται (Οδηγός Εξοικονόμησης Ενέργειας στα Συστήματα HVAC του ΚΑΠΕ).